Tuna ıssız
Tuna sessiz
Tuna bahtsız
Tuna sensiz
Tuna benim
Biliyorsun
Tuna ben
Göremiyom
Rüyalarda seni ben
Nasıl düştüm bu sevdaya
Dile ben
Her gün hüzün her gün hazan
Çile ben
Hele ben de,kömür gözlüm hele ben
Ben Tuna’yım biliyorsun Suna sen

Daha kaç gün
Daha kaç yıl
Özlem ekecek bu yürek
Efsunlu bakışın terk etmez beni
Dikilir karşıma gece saat üç
Artık tahammüle kalmadı ki güç
Şu Tuna dediğin dertli bir nehir
“Üstüme yıkılır bu koca şehir”
Rüzgar eken fırtına biçer diyorlar
Ben hüzün ekmedim
Hasret biçeyim
Hele ben de deli gönül hele ben
Ben Tuna’yım biliyorsun Suna sen

İçli şarkılarda kahroluyorum
Adın takılmıyor hecelerime
“GÖZLERİN DOĞMUYOR GECELERİME”
Ne günüm gün gibi
Ne gecem gece
Tutkunum ben sana
Tutkun delice
“Yürek yangınları”kora dönüştü
Söndürmez yangını
Ne yağmur ne kar
Kız seni sevmekse akıla zarar
Hele ben de bi çare kul hele ben
Ben Tuna’yım biliyorsun Suna sen

Aşıki diyor ki bir şiirinde
“Gönül ağlar isen başına ağla
Kimse kimse için ağlar bulunmaz
Bağlarısan kendi yaranı bağla
Belki yaranı da bağlar bulunmaz”
Aşıki boşuna dememiş bunu
Ben de bir dertliyim o gibi hani
Niye gördüm seni
Bilmem ki niye
Kendimi kaybettim mestanelikte
Hasret kaldım tutunacak dala ben
Ben Tuna’yım biliyorsun Suna sen

Yine bir şiirle ettim yadını
Buğulu camlara yazdım adını

Aşık Lüzumsuz
Sadık Dağdeviren

Mestane : Sarhoş gibi, kendinden geçmişçesine