Hani o ilk gün vardý ya,
Annemle okula geldiðim gün.
Korku dolu gözlerle,
Ürkek bir kelebek gibi.
Ayaklarým geri geri giderken,
Sizi görmüþtüm uzaktan.
Hiç yabancý deðildiniz,
Yýllar öncesinden tanýþýyor gibiydik.
Ýþte o gün tanýdým sizi öðretmenim,
Ýþte o gün...

Annemin elini çekiþtirirken,
En güzel tebessümle.
Baðrýnýzý açarak,
Ellerinizi uzattýnýz ya bana:
“Gel…gel…” diye.
Size doðru adým atarken,
O gün baðlandým size öðretmenim,
Ýþte o gün...

Göz göze geldiðimizde,
Gözlerimdeki nem kurudu,
Uçtu gitti kaygýlarým.
Uçtum ben de kelebekler misali,
Gösterdiðiniz sýraya, gururla oturdum.
Ýþte o gün vuruldum size öðretmenim,
Ýþte o gün...

Gülümsediniz ya bana bakarak,
Bulutlara kadar yükseldi baþým.
Bakýþlarýmýzla anlaþtýk,
Ve…birlikte gülümsedik.
Sonra da yan yana gelip,
Annemi uðurladýk,
El sallayarak.
Ýþte o gün sevdim sizi öðretmenim,
Ýþte o gün...

Hani bir gün düþmüþtüm ya,
Burnum kanamýþtý.
Koþarak geldiniz,
Telaþla kucakladýnýz.
Bembeyaz mendilinizle,
Yaramý temizlediniz.
Bütün acýlarý unuttum o an,
Bir hoþ oldum kollarýnýzda.
Ýþte o gün güvendim size öðretmenim,
Ýþte o gün...

Tanýmadýðým Ali’yi,
Ýlk kez sizden öðrendim.
Sonra; a, b, c,
Ve bir çok þey.
Hücre yýldýzlar evren,
Ufkum geniþledi sizinle,
Evrenden de öte.
Ýþte o gün inandým size öðretmenim,
Ýþte o gün…

Hep karþýlýksýz verdiniz,
Paylaþmayý, özveriyi, dostluðu,
Siz öðrettiniz.
Sevgi paylaþtýkça çoðalýr,
Acý paylaþtýkça azalýr derdiniz.
Yýllarca mum gibi,
Eriyerek bizi aydýnlattýnýz.
Ýþte o gün kýskandým sizi öðretmenim,
Ýþte o gün…

Ýþte böyle baþladý hikayemiz,
Ýþte böyle öðretmenim.
Böyle tanýþtým kara tahtayla,
Tebeþirle silgiyle.
Böyle tanýþtým,
Sizdeki o yüce sevgiyle.
Ýþte o gün imrendim size öðretmenim,
Ýþte o gün…