daha dur.

sen bana yanacak
yanacak...
daha çok yanacak.../ son an
suya döneceksin/ tam
benim kadar vurulacakken senfonilere
ve o akşam...
bir kadeh al şarap bile çekmeyecekken gayrı can.

kalp inandı inanacakken yırtılacak ten
ve inadını kıracakken tuz buz olacak tin
söyle/ tütününe de öğretsin
yaşamıştır... parmakların bunu bilir;
hep böyle hasret grisine sıvanmayacak odan
ciğerine sabrı öğreten o duman/ an gelecek...
gündelikçi kadının ıslak bezine yapışan kir.

daha dur.

sen beni üzecek...
üzecek...
daha çok üzecek...
sonra pamuklanacaksın/ tam
bor toprağımda lalezarlar yaratırken ezâ’n.

soluğun yüzü
kızarmazken gayrı tan vakti okunan ezanlardan
al dudak/ alnının karasıyla çıkmışken
ar’la savaştan
kul alışmış.../ ve yalvartıp yalvartıp
öyle kabul etmişken duayı yüce yaradan.

o halimi çok gördü/ Mozart bunu bilir
söyleyeyim de umuduna öğretsin
sevdan her halükarda bitecek
ve beğenmediğin bu senfoniler var ya
işte o vakit işe yarayacak.

daha dur
daha dur...
şimdi gözlerinde sazlar çalınan adam.



JD