yâr ben bir hata ettim
ve yakamozlar beni affetmeyecek!
zira dönüşünü beklemeyip...
ayışığında sensiz yüzdüm.

daldığımda hasretten zifiriydi ya ten;
barudî oldu mavi deniz
o sulardan çok sensiz...
o sulardan çok yalnız...
sahile çıktığımda.

yâr...
misinalar ucunda minik lokmalar
beni affetmeyecek/ zira...
karanlıktan korkan o şen şakrak balıkları
bir bilsen.../ nasıl üzdüm.

kayaların/ koyların aklı karıştı
yengeçlerin kırk yıllık evi değişti
yemyeşil far uçup gitti/ dağların...
gözkapaklarından. ve kırgın gözlerinin
çok doğrucu aynasında;
makyajı dağılmış
yıllar boyu ağlamış
doymamış/ doyurulmamış
pişman bir kadın yüzüydü ertesi gün marmara.

yaz’mış gibi kokmadı burnuma kavun
tatsız tuzsuz buzsuz rakı’m
hakkını helal etmedi/ yazık...
sevdandan ötürü her daim divane bu baş
hiç sarhoş olamadı;
dönmedi
dönmedi/ kabul!
hatalıydım. ama dönmemiştin
dönmemiştin...
dönmemiştin bir türlü bana!

yâr.../ ben bir hata ettim;
ve haritalar bile beni affetmeyecek!
zira onu ihanetimle vurduktan sonra
marmaris artık ölüdeniz.

şimdi!../ söyle de değiştirsinler
dik yokuşlar üstüne diktikleri
o lacivert levhaları.


JD/ Marmaris...