………………………………………………………………………………………………………………………………….
BU GÜN BEN BİR GÜZEL GÖRDÜM
Bugün ben bir güzel gördüm
Bakar cennet sarayından
Kamaştı gözümün nuru
Onun hüsnü cemalinden

Salındı bahçeye girdi
Çiçekler selama durdu
Mor menekşe boyun burdu
Gül kızardı hicabından

Bahçenin kapısın açtım
Sanırsın cennete düştüm
Yar ile tenha konuştum
Bir gül aldım yanağından

Bahçenin kapısı güldür
Yanında öten bülbüldür
Sefil Emrah sana kuldur
Bağışla geç günahından
………………………

Ercişli Emrah(Sefil Emrah)
……………………..
ERCİŞLİ EMRAH(Sefil Emrah)
Hayatı ’bir masalın sisli, görüntüleri arasında gömülü kalan Ercişli Emrah, Erzurumlu Emrah’la karıştırılmıştır. XVII. Yüzyılın ilk yarısında yaşadığı sanılan Ercişli Emrah, Erciş kafesine bağlı bir Karakoyunlu köyü olan Egans’ta doğmuştur. Erciş kalesinin başbuğu Miroğlu’nun sazcısı Aşık Ahmet’in oğludur.
Genç yaşta Miroğlu’nun kızı Selvihana aşık olarak sevgilisinin ardından İran ve Azerbaycan’ın batı kesimlerini gezmiş, gördüklerini duru bir Türkçe ile anlatmıştır.
Emrah ile Selvihan hikayeleri Doğu ve Güney Anadolu’da birbirinden farklı beş ağızda söylenmektedir. Bu ağızları karşılaştıran Ali Saraçoğlu aşağıdaki belirlemeleri yapmaktadır:
Emrah ile Selvihan hikayesinin Erzurum ağzı yedi, Erciş ağzı Emrah ile Selvihan hikayesi ise başlıca on parçaya bölünebilir.
Aşk, her iki ağızda da bir nevruz sabahı başlar. Emrah, Çelebibağı (Ercişin 5 kilometre batısında, Van gölü sahiline kurulmuş tarihi bir köy) yöresinde Şeker bulağının üstünde, uyurken pir elinden pir dolusu bade içerek Selvihana aşık olur.
Erzurum anlatışında sevenler Emrah, Şah Abbas, Tiflis hakimi Kuğu Han’ın oğlu Mirze Ali, Sevilen: Selvi, Aldatıcı Kuğuhan ve Selvi’nin kardeşleri, Yardımcı: Yağıp Han, Selvi’nin tayası Nazlı, Emrah’ın babası Aşık Ahmet’tir.
Erciş anlatışında Selvi’nin kardeşleri yoktur.
Gaziantep anlatışında (Ali Rıza Yalgın derlemesi) Aşık Ahmet Erciş’e hariçten gelir. Selvi İran padişahının kızıdır. Emrah, Erciş’te bade içerek İran’a Selvi’yi aramaya gider. Hikayenin kahramanları Emrah, Selvi, Aşık Ahmet, Serverşah, Acemşah, Haramiler başı Ahmet Turan’dır.
Erciş anlatışı ile Gaziantep anlatışının birlik motifi, Emrah’ın esirliğidir. Gaziantep anlatışında Emrah Haramiler başı Ahmet Turan’ın, Erciş anlatışında ise Ağrı dağında bir mağarada Kurtlarının başının elinde uzun zaman esir olarak kalır.
Erciş anlatışında "Selvi" adı "Selbihan" olarak geçer.
Erciş ve Erzurum anlatışlarının birleşik motifi önceleri Selbihan-Selvihan’ın aşık olan Şah Abbas’ın, sonradan Emrah’ın ve sevgilisinin koruyucu ve kurtarıcıları oluşudur. Yedi, parçaya bölünebilen Erzurum anlatışının ikince ve üçüncü kısımlarında Emrah üç defa hasım aşıklarla meydanlaşır.


1- Erciş’te Miroğlu’nun sarayında babası Aşık Ahmet’le
2- Horasan’da Hasan Han’ın divanında Lezgi Ahmet’le
3-İsfahan’da Şah Abbas’ın huzurunda Aşık Abbas’la. Emrah, bu üç meydanlaşmada da hasımlarını mat ederek sazlarını almaktadır.
Ali Rıza Yalgın derlemesinde Emrah, Koca Aşık ve Servarşah ile meydanlaşmakta, her ikisini de mat etmektedir.
Bu iki hikayede ve şiirlerinde Divan tesiri yok denecek kadar azdır. Emrah ile Selbihan hikayesinin Erciş ağzı:


1- Emrah’ın çocukluğu,
2-Babası ile Miroğlu’nun divanında meydanlaşması,
3- Şah Abbas’ın veziri Şah Budak’ın Van kalesini muhasarası,
4- Şah Budak’ın adamlarının Erciş’te, Hayvan bahçesinde Selbihan’ı kaçırarak İran’a götürmeleri,
5- Emrah’ın Selbihan’ı aramaya çıkması ve Şah Abbas’ın yanında bulması,
6- Emrah’ın Şah Abbas’ın aşıkları ile meydanlaşması,
7- Erciş’e dönüş,
8- Kuğuhan’ın oğlunun Selbihan’ı kaçırması,
9. Emrah, Kuğuhan’ın yüzünde ve işkencede,
10- Yağıp Han’ın yardımı ile Emrah’ın zindandan kurtuluşu, ikinci dönüş ve son parçalarına bölünmüştür.
Her üç anlatışta da adlarının değişik olmasına karşılık bazı kahramanlar aynı hareketlerde bulunmakta, aynı olaylara sebep olmaktadırlar. Bunlardan başka adları ve sebep oldukları olaylar aynı olan kişiler üç hikayede de esas kahramanlardır. Hikayede sözü edilen Van kuşatması 1605’te başlamış ve Kuyucu Murat Paşa’nın sadrazam olduğu 1610 tarihine kadar sürmüştür; Ercişli Emrah’ın o yıllarda aşka tutulduğu ve aşağı-yukarı 18-20 yaşlarında olduğu düşünülürse, doğum tarihinin 1585 olduğu söylenebilir.
.........................................................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-(-19-)(-)(-)(

Öyle bir güzel gördüm ki
Dudağından bal akıyor
Has bahçede sanki bir gül
Kokladığım gül yakıyor

Eğildi de bir gül aldı
Onunla sohbete daldı
Bülbül bile susup kaldı
Sanki “o” bülbül şakıyor

Tüm çiçekler gizlenirken
Menekşeler sızlanırken
Bir taraftan nazlanırken
Sol yanına gül takıyor

Diken batmıştı acıyla
Yandım dedi tüm gücüyle
İnceleyip göz ucuyla
Hele gör nasıl bakıyor

Yaşı ermiş kemaline
Söz söylenmez ameline
Bakıp bakıp cemaline
Gören aşık iç çekiyor

Gülüşünün ertesinde
Dertli sazın perdesinde
Lalezarın ortasında
Oturmuş gazel okuyor

Asıl olan mutlu olmak
Sevdiğinle birlik gülmek
Lüzumsuz’um ilmek ilmek
Yüreğe sevda dokuyor

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz