Esmer sesli kaygıdan topak topak deyişler
Ayaz esintisiyle sızlanır kaideler...
İhbarı hain can, kan bağı asaleten
Gece yarısı postallardan çıkan gürültü ile
Avazı arşı âlem bastırılır isyanlar...



Kamçısında her çırpınış geleceğe kederi nakşetmekte
Ömrün en azılı düşlerine kefenler biçilmekte...



Dağların oyuğunda hırçın uğuldayışlar
Dayılanır in safından kalifiye serzeniş
Dökülür tereddüt masum biçarelikten
Çelikten kapılar şeytanla yoldaş...




Ölüme döner yüz
Sevda yanıkları ruhu sardıkça
İhtimali yok
İkmalsiz düşlerin
Açarı kirli sularda kayıp
Kutsiyetler kilitli...




Üstüne yıkılırken çalakalem duygular
Ağlayan hüzün buğusunda karma telaşlarımız
Heybede susuz katık...





Ellerimizde ahde vefa kutsal ısırık gibi
Yüreğimizde azığı tükenmiş, acı ışınım harlı
Külfet tebessümlerden...



Düne naif kelamlar ne zaman düşünülse
Lal olur kızıl figan akşam susuzluğunda...




Kaçımız cahil kalmış, yürek sızılarında
Danışıklı olunca âlem, riya, irade
Sedası ziyan varlığın homurtu
Ertelenmiş hayatlar boşlukta.
Tutabilirsen ne ala...





Hatırı kalmamış kahve fincanlarının
Telvesinde boğulmuş öznelerimiz
Memnuniyetsiz dilekler durak ararken
Soyut kıssadan hisse sövüngen tınılarda...




"ömrümüzün son demi sonbaharıdır artık"




Gamzenin çukurunda maziden gölet ruhlar
Küskünlüğümüz ısrarında ayrıklıkların
İlinti kurduğumuz, düş kırıklığınca terennüm
Zehri ağır duman duman günce sayfalarında...





Terk edilmişken umudumuz
Mavi yolculuklara yelken açmış intizarımız...