Binsekizyüzseksenbir, gün başka doğdu bugün
Muhtaç olan toprağa, rahmetler yağdı bugün

O nasıl bir Anaydı, bir alemdar ecdadı
Zübeyde hatun idi, o validenin adı

Kemal’di Mustafa’ydı, daha çocuk çağında
Şimşekler çakmaktaydı, o yaşta dimağında

Ufkun çok uzağına, çevrildikçe bakışlar
O mavi pınarlardan, süzülüyordu yaşlar

Meşakkatli yollardan, ağır ağır yürüdü
Bir ulusu peşinden, kararlıca sürüdü

Bir hareket olmalı, diyordu büyük insan
Kalbinde vatan aşkı, ve inanç, vede iman

Bindokuzyüzondokuz, ışık Samsun’a vurdu
Atam Cumhuriyeti, işte burada kurdu

Bu ülkenin ırmağı, denizi, nehrisin sen
Samsun ne mutlu sana, Atatürk şehrisin sen

Karadeniz alevde, yanıyordu dalgalar
Ülkemin üzerinden, çekildi tüm gölgeler

Tanıdı bütün dünya, Türk Cumhuriyetini
Atatürk kazandırdı, O’na hürriyetini

Otuzsekiz’li yılın, bir, On Kasım günüydü
Atatürk bu Ülkenin, geleceği dünüydü

Kara bir bulut çöktü, o gün bütün dünyaya
Matemi ulaşmıştı, gökte yıldıza aya

“Benim naçiz vücudum, toprak olacak” dedin
Irk zümre gözetmeden, kardeş ilan edendin

Kabulümde her ilken, bir ömür rehberimdir
Her sözün her vecizen, hedefim ezberimdir

Karanlığı masmavi, bakışla boğuyorsun
Her On Kasım gününde, yeniden doğuyorsun


Zeki BEKAR