Bilmem nerelerden geldi benim atalarım
Orta Asya, Kafkasya
Beklide Anadolu’nun bağrından bitip büyüdeler
Belki Laz, Çerkez Ermeni, Kürtdüler
Yüzyıllarca barış içinde yaşadı herkes bu memleket de
Kimsenin gözü ne kilise çanındaydı, nede ezan sesinde
Hatta ramazan gününde, şu geç vakit de birde tarladan geldiler
Şimdi evinde bir sıcak çorbası yoktur diye
İftar ettirirdi Ermeni Henry Efendi ile Madam Maria
Ayşe teyzeyle Hasan emmiye
Önemli değildi
İnsanların farklı dinlerden olması
Çünkü yeterliydi herkesin aynı Allaha inanması
İyilik yapmak birbirini sevmek için o zamanlar
Yeterliydi
Sadece Allah rızası.

Çok geçmedi
Birilerinin gözüne battı bu mutluluk tablosu
Alevi’yi, Sünni’yi, Türkü, Ermeni’yi
Birbirine kırdırmak şu fitnenin arzusu
Ne yazık ki herkes geldi bu oyuna
Kardeş gibi yaşayanlar
Düşman gördüler birbirini, davrandılar silahına
Durdurmadı hiç kimseyi
Mutlu günlerin hatırası
Biraz kulak verselerdi
Duyuluyordu dağın ardından
Düzenbazların kahkahası
Dün oynanan oyunlar, bugün hala değişmedi
Fitnelerin niyeti
Kürt’le Türkü düşman yapıp
Parçalamak memleketi
Oysa bin yıldır bu topraklarda
Bu memleket birbirine kardeştir.
Anadolu insanı demek
Birbirini candan sevmektir.
Anadolu insanı demek.
Ay yıldızlı bayrağın altında
Ne mutlu Türkiyeliyim diyebilmektir.

Cengiz ÖYKE

15.12.2009 _01:30