17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 Depremlerinde Hayatını Kaybedenlere Allahtan Rahmet Yakınlarına Sabırlar Diliyorum.

Titredi bir anda arz’ın en dibi
Bir uğultu her yeri inletti
Bağrışmalar, çağrışmalar, feryatlar…
Sur mu bu ya Rab? Yoksa kıyamet mi geldi

Kaçışırken yedi katlı binanın altından
Takıldı eşiğe ayağım, çıkamıyorum kapıdan
Bağrışmalar, çağrışmalar, feryatlar…
Sayamadım, kaç insan gelip geçti sırtımdan

Nasılsa, doğruldu belim, kalktım ayağa
Can havliyle bende fırladım, o karanlık sokağa
Bağrışmalar, çağrışmalar, feryatlar…
Şükür, bende karıştım o şaşkın kalabalığa

Hal pazarı çarşısına bir ateş yakıldı
Zengini, fakiri etrafına toplandı
Bağrışmalar, çağrışmalar, feryatlar…
Sabahlara kadar Bolu’m beşik gibi sallandı

Mehmetçikler geldi, çadır kurdular bize
Aş, ekmek geldi başka ilden şehrimize
Durmadı yine bağrışmalar, çağrışmalar, feryatlar…
Allah rahmet eylesin, kayıp olan kardeşlerimize

Üç beş aile bir çadırda oturduk
Kardeş olup, koyun koyuna uyuduk
Zengini, fakiri, hepimiz bir olduk
Aynı kaptan karnımızı doyurduk

Bir gün gelir evimize geçeriz
Geçeriz de, ah ne günlerdi deriz
Unuturuz bu günleri, yaşanan acıları
Can vermek için, can pazarı binaların altında
Yine, çürük çürük gökdelenler dikeriz…

Kasım 1999

Cengiz ÖYKE