Çilekeş Hasan her akşam sabahladığı elektrik direğinin dibinde hiç tanımadığı birini otururken gördü yavaşça yanına yaklaşıp adamın omzundan tutarak


Merhaba dostum
Sana aslında canım ciğerim demek istiyorum
Neden sen kimsin ben seni tanımıyorum diyeceksin
Haklısın seninle biz bu zamana kadar tanışmadık
Tanımadığın insanı nereden bileceksin.

Dostum birbirine çok benziyor bizim kaderimiz
Aynı acıları umutları yalanları yaşamışız biz
Bak sende aynen bana benzemişsin
Saçların beyazlaşmış, dişlerin dökülmüş, alnın kırışmış
Yaşlılıktan değil, ızdıraptan ihtiyarlamış genç bedenlerimiz.

Bazen diyorum kıy geç canına
Bir ağlayanın dikil taşın mı var sanki dünyada
İnsan bir sebep için yaşamalı sevmeli sevilmeli diyorum.
Ama şunu da çok iyi biliyorum
Canı ancak allah alır, cana kıymak yakışmaz kul olana

İşte böyle dostum
Bir labirentin içindeyim sanki
Kim nereye çekerse oraya gidiyorum.
Bütün çıkışlar kapalı her yer çıkmaz sokak
Kaderimiz bu bizim bu yüzden isyan edemiyorum

Hep ben konuştum dostum
Sana derdini anlat desem gerek yok hep aynı dertteniz
Biz yorgun bitkin sokak insanları
Karış karış bildiğimiz bu kentin
Çöplüğünde, caddesinde, parkında ölüveririz
Bir arayanımız soranımız bile olmaz
Biz dünyaya böyle gelmişiz böyle gideriz.

Cengiz ÖYKE