O sevgili dilberi, sînede barındıran
İl’e yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Bâd-i sabâ aşkıyla bülbülü nâlân eden
Güle yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.

Öyle anlar olur ki, aşk da/sevdâ da yalan
Hayat biter/tükenir, “sevgidir” geri kalan
Konuştukça gönlümü, aklımı baştan alan
Dile yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.

Ellerin ellerimde, sarp kayadan indiğin
Gözümden hiç gitmiyor, o dalıma bindiğin
Küreği çeke çeke, denizde gezindiğin
Sala yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.

Yitirdiği sevgiyi, her fırsatta arayan
Gerçek insan odur ki, Hak aşkıyla kuruyan
O yârin iffetini, kem gözlerden koruyan
Şala yazmazsan olmaz, şiirin âlâsını.

Sevdânın aleviyle, kalbimi bürüdüğü
Emlik kuzu misâli, peşinden sürüdüğü
Hem de ritmik şekilde, o yârin yürüdüğü
Yola yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.

Turnalarla selâmı, bir getiren/götüren
Âşık kimdir sorarsan, o gönlünü yitiren?
Tâ uzak diyarlardan, yârden haber getiren!
Yele yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını…

09/11/’10
Hanifi KARA