Deryâ-ı aşkta yüzdü, nazlı deniz kızları
Onları muntazırdım, sâhilde ve yazları

Gelmelerini beklerdim, güneşin gurûbuyla
Fakat geri dönerdim, gamların grubuyla

Gidenler hiç dönmedi; âkıbetleri meçhûl
Bazısı evlenmiştir; bazısı hâlen betûl

Deniz feneri gibi, yandım durdum sâhilde
Maşûkumun bûsunu, duyardım esen yelde

Nâme-i aşk gönderdim, bembeyaz martılarla
Yâre rüzgâr gönderdim, aşk dolu şarkılarla

Hüzünlü şarkılarla, geri döndü rüzgârlar
Kara kışa döndü hep, içimdeki bahârlar

Malûmdu ki hâlinden, maşûkun beni terki
Ayân beyândı bana, kalbinde mahfî zerki

Ağlayan şu kalbimdi, o deryânın kaynağı
Hiç kuru görmedim ki, şu hüzünlü yanağı

Suların altındadır, her aşkımın enkâzı
Kalbime kâr etmedi, şu aklımın ikâzı

Mecâzî aşkın mumu, çabuk yanar ve söner
Haa şimdi mi anladın, aptal ve salak Soner?

Onlar hiç girmediler, bu aşkın deryâsına
Dönüp hiç bakmadılar, aşkımın aynasına

Deniz kabuklarımı, topladılar sâhilde
Boğazlarına takıp kullandılar tecmîlde

Kalbin amakında aşk, dürrü’l-meknûn misâli
Onu çıkarmaya da, yetmez maşûkun bâli

Bana aşkı sormadılar; tek dert para ve sûret
Hepsi eve, koltuğa, çoluk çocuğa hasret

Boşaymış meğer boşa, bir kız için ağlamak
Hergün, âteş-i aşkla, cihergâhı dağlamak

Ben bayâbân-ı aşkta, Mecnûn gibi aşkbâzdım
Yârin, tîg-i müjgânla, vurduğu bir şahbâzdım

Artık fânî Leylalar, yoktur kalbin tahtında
Zâten hiç olmadılar, bu Soner’in bahtında

Soner Çağatay 3.Kasım.2010 / Wuppertal

Kelimeler:
Aşkbâz: Âşık
Tîg-i müjgân: Kirpik oku (Tîğ: Kılıç ve ok manasına gelir. Galiba Tığ kelimesi buradan gelmedir)
Şahbâz: Doğankuşu
Mahfî zerki: Gizli ikiyüzlülük
Bû: Koku
Tecmîl: Güzelleştirmek, süslemek, makyaz yapmak
Dürrü’l-meknûn: Saklı, sedefin içindeki inci
Bâl: Akıl
Amak: Derinliğik ve dip
Betûl: Bakire ( İbranice’den Arapçaya, Farsça’dan Türkçe’ye geçmiştir)