kim batırdı güneşi
canını kim acıttı bulutların
su üşüyor ısıtmalı

gökkuşağı için sabahı beklesin çocuklar.
papatyalara kimse küsmesin
’sevmiyor’ çıksa da son yaprak

toprak gölgesinden bakıyorum hayata
kavak kadar uzunum
çöplerini topluyorum
terk edilmiş kuş yuvalarının
yeni bir resim çiziyorum
anneli babalı

eski sevgilim geçiyor
düşlerimin düştüğü yerden.
elmayı sevmediğimi unutmuş mu?

pıtraklı köy yollarından yürüyor
okula giden çocuklarım
çekirgeler zıplıyor kurnazlıklarından

bisküvinin arasına,
gül lokumu koymuş annem
susatır, bilmez
ilk su verenle gidilir mi ?

yalnızlığın gök gürültüsünde
beş taş oynuyorlar
aslında yalnızlık diye bir şey yokken
her baş, bir başka başın önünde giderken

bakarım
kelebek sessizliğinde
göğün yırtılan karnına
gözleri büyür, ışık grisinde
ne tarafa döneceğini bilmez

kafası karışık dünya

Çiğdem Parlayüksel