Bazen yüreğinde yağan yağmurlar vardır..
Kapılırsın seline .
Ve gene kendi selinde,
kendi yüreğinde vurursun karaya ölü bir balı kmisali.
Dalgaların cekilir kıyıya ...
Cesedini sularına cekecek dalgaları bulamazsın...
An gelir karanlık çöker ..Koca bir şehir uykuya dalar yüreğinde..
Sense uykusuz gecelerin koynunda,
kendi çıkmazında,
bir mum yakıpta kendi karanlığında;
kendi şafağını ararsın gece boyunca ..
Yürüdüğün yüreğinin sokaklarında..
Yağmur durmaz..
Islanırsın yüreğinin sokak lambaları altında
kendi sağnağında.
Ağlarsın...

Sonra canını, canından paraçanı,
gözlerine kaparsın kaçmasın diye.
Bir damla yaşolup düşmesin diye..
Kaparsın gözlerini.
Ey yüreğimde bulutlanan can..
Söz ver kaçmayacağına,
Söz ver,
bende gözlerimi açayım..
Çünkü sen benim bedenimdeki,
bedenimden yüreğime
yüreğimden gözlerime son emaneti saklımsın.
İki damla gözyaşına sığdırdığım
Açamam gözlerimi,
açarsam gözlerimi kaçarsın
Yapamam