bu akşam efkar var havada
yokluğun yüreğimde
gölgen gözlerimde
acılar tetikte
gidişin düşerken içime
ayrılık tutmuş ellerimden
son nakaratını söylemekte şarkımızın
yapamam ikinizle
bari sen bırak ellerimi,
bari sen bırak

bu akşam efkar var havada
bulutlar toplanıyor gözlerimde
bakışlarım kayboluyor karanlığında
dar geliyor gölgen
yokluğun köreltiyor güneşimi
uzuyor gündoğumu ayrılıklarda
bense ıslak düşlerimi seriyorum avuçlarıma
kurusun diye usulca batan güneşin kuytularında

bu akşam efkar var havada
devasa ateşler yakıyorum içimde
tenim toprak rengi
sözlerim veda
alın yazım çoktan yazılmış
ruhum ardında kalmış bedenimin
ellerimde ölümün kınası
ecelse refaketci başucumda


bu akşam efkar var havada
ellerin çekiliyor yavaşca ellerimden
el -veda-diyor bana
kal derken gözlerin
yitiyor zaman akmayan gözyaşlarında
kayboluyor
şimdi
şimdi sen ağla gülüm san ağla
ağlaki
ıslansın yüreğin
düşsün kuruyan taopraklarına
son tohumun olsun yüreğin
getirsin seni bana

şimdi
şimdi sen ağla gülüm san ağla
ağlaki
gün gele sende gülesin
ben görmesemde sen
düştüğüm yerde
öldüğüm toprakta yeniden yeşeresin.