Ne zaman seni düşünsem,
dikenli teller örüyorum aramıza.
Ateşler yakıyorum içimde.
Şubatın ruhu çalıyor bedenimi.
Bir uçurumun kenarından atıyorum kendimi....
Korkmuyorum

Bir hengamede savruluyor düşlerim.
Kokun yitiyor başka kokular arasında.
Ab-ı hayat oluyor gözlerin,
Bedeninse anka kuşu..
Düşüyor uzağıma.
Kendi külünde kayboluyor.

Bense bir ıslık çalıyorum şimdi.
Ölümü çağırıyorum başucuma.
Avuçlarımda yakalıyorum.
Kör bir uykuya yeniliyor gözlerim.
Ayrılığı sağıyorum hüznün göğsünden,
sensizliğin düşlerinden..
Gidiyorum

Ne zaman seni düşünsem,
gövdesiz gecenin gölgesinde kayboluyorum.
Yunusi bir dergahın çilelerinde
yada yolustü meyhanesinin
tozlu masalarında buluyorum kendimi.
Avuçlarımda, sakladığım resmin,
bakışların,
mermer soğuğu ötesinde.
Şerefine içiyorum gülüm şerefine.
Kırıpta kalemimi,
kendimi kendimde öldürerek.
tek sözüm... seni seviyorum.....

Herşeyi öldürebiliyormuş meğer insan zamanla herşeyi.Bende öldürdüm bir çok şeyi...Yeri geldi ölümü,yeri geldi kendimi...Ama bir seni öldüremedim gülüm birde sevgini......
................................................................................
DOST YÜREĞİN bu PAYLAŞIMI için teşekürler
Ne zaman seni düsünsem,
acilarinla savurdugun külleri yakarim ben.
yanimdayken isledigin ne kadar günah varsa benligimde,
uzagimdayken bir o kadar gölgesinde yattim karanliklarinin
yilmayisim,
pes etmeyen gönlüme bir savasmiydi,
yoksa inadina kalmak istedigim katrankarasi bir feslegen ani`miydi

Sen,
susturdugun bu mevsimde, konustuklarim oldun
haykirislarim aslinda, sevaplarini boylu boyuna isleyen bir ask nöbetiydi

simdi,
her ne kadar sinesine sirtimi dönsemde hüzünlerimin,
icinde uyudugum ciglik vakitlerinin,
sebep oldugun feslegen kokularimdin
sen benim.
...................................................hüzün