Ne zaman diye sorma
Senden sonra kaybettim zamanı
Sanırım sensizlik yolculuğunun ortası, ya da ertesi
Ne fark eder ki
Acılar soluyarak geçtim
“Asla vazgeçmem” dediğin aşkının kıyılarından
Birçoğu yarım, birçoğu kırgın
Birçoğu solmuş şiirler gördüm
Cümleler yaralı, cümleler yılgın
Her satır gözyaşıyla ıslanmıştı
Her nokta bir hüzne yaslanmıştı

Hatırladım
İlk şiirimin adıydı efsun gözlüm
Gülümsemiştin
Efsuna benzemiştin
Zordu sana yazmak ve seni yazmak
Bu yüzden bitirememiştim

Hatırladım
Son şiirim de hoşça kaldı
O da satırbaşıyla kalmıştı
Aşkım ve virgüllü bir nokta
Sonrası mı? Sonrası hiç olmadı
Hatırladım,
Sen yazamadığım
Sen kızamadığım
Sen sonunu getiremediğim
Ve sen
Veda edemediğim, bitiremediğim

Hatırladım
Militan bir sevda gizliydi
Aşktan düşmüş, aşka düşmüş yüreğimde
Suskundu, konuşmazdı
Söz vermişti ve adamdı
Konuşmak ona yakışmazdı
Seviyorum demesinden daha zordu
Adını vermesi
Bu yüzdendir seni kimsenin bilmemesi

Hatırladım
Bir annemi, bir de seni, seni çok sevmiştim
Milyon nüfuslu hemcinslerin içinde
Özledim sessizce ve

Hatırladım
“Ağlama” derdin ağlamazdım
Bağışla, kendimi kaybettim
Yüreğim delik deşik

Sen yoktun üstelik

“Ağlama” demedin
İlk kez ağladım



İHSAN TURHAN