düşlerime uzaktı aydınlık sabahları günlerin
ellerimde ezik, belki küs ,kırık sözcükler
birlikte yan yana dizilip bir şey diyemediler
ufuklarım avuçlarımdaydı sıkıca tuttuğum
çeker gider diye belki kaybetmekten korktuğum

düşlerime uzaktı koca bir ormanda tek bir ağaç
yapraklarında sabah çiyi ve gözyaşlarım
on iki mevsim dökülmeyen dimdik yapraklarına
şiirler döküyorum şiirler döşüyorum yine
şiirler ütülüyorum geceye

düşlerime uzaktı aydınlık sabahları günlerin
iki avucumun arasında yüzüm düşünmüyorum
her gün yer kabuğu çatlıyor inadından
sevinçlerim ,sevgilerim yastadır bugün
artık şiirler gelmeyecek Arif Damar’dan

düşlere şiir düşer kimi kez ya da şiir yeşerir
havada şiir gibi bir nefes arar ya insan
mutlu olmak içindir gecede günde
şairler şiir eker şiir biçer ya
inan kağıtlar halay çeker düğünde

düşlerime uzaktı kırık dökük selamlar
sözcükler hazırolda durmasın öyle
rüzgar essin, dal kırılsın sen de
dostluğun ,merhaban, donuk gülüşün
yalandı , gidişin kadar, dönüşlerin de