güneşin batışını izlerken ufuklardan
küçük bir kıyı kasabasının
balıkçı barınaklarının önünde
bir yudum alırdım akşam çayından
bir yudum güneşin batışından
kentimiz her akşam deniz kokardı

ufukların kızıllığı çay bardağıma yansırdı
ezanlar gelirdi minarelerden
bir ayin duyulurdu uzaklarda
bir türkü geçerdi yanımızdan
bir türkü , güneşin kızıllığında
dalyanlara serpmeler atılırdı

bir sofrada demlenir
rakı ,balık ve akşam
yaşanan en tatlı dostluklardı
demlenen dostluklar ve yaşam
gözlerde sevinçler vardı
ufukların kızıllığından yansıyan
kentimiz her akşam deniz kokardı

sarmaşıklar tırmanırdı beyaz duvarlara
acem boruları,mor salkımlar, ortancalar
deniz çiçek kokardı
akşamlar çiçek
ve maviydi deniz
kaldırımlara otururdu
evlerinin önünde yaşlı kadınlar
bir çiçek demeti sohbetimiz

gelinlik kızlar nakış
çocuklar , arkadaşlık demlerdi mahallelerinde
korkunun zerresi yoktu çiçek yüreklerinde

kalplere çiçekler dolardı
kentimiz her akşam deniz kokardı