üstü yırtık
ayak yalın
dağınık saçlar
dönmüş gözü
yorgun
üşümüş bedeni
temmuzun ortasında

kanayan yarası
hıçkırıkları deprem
bakışlarıyla suçlar
sessiz yürür bacı

şaşırmış feleğini
şaşırtmış feleğini
şerefsizin biri

yaklaştı onun gibi
yaralı adamın biri
sorunca halini
duymadı
duymak istemedi
kör
sağır
lal
boynu bükük
sarsılmış güveni

tanınmaz dehşet içinde
çığlık ama sessiz
suçlar ama suçlu
kırılgan ama kırmış
yanmış ama yakmış gibi…
dalmış alacakaranlığa
gidiyora
kabuslarla gidiyor
yürüdüm üstüne
sezdim yarayı acısıyla
yaramın sancısıyla dayanamadım


ürkek
heyecanlı
seslendim dehşet ile
bakışlarıyla bir oldu
üstüme zelzele o an

tanıdım
tanıdım onu
âma eden beni
o yüzü


koparma demiştim
gönül bağımızda duran papatyayı
ama sen kopardın…
dal yine yeşerdi bak
imkansız eski halini vermek
ala geyik avcısı ben
peşinden koşturan sen
bir görünür bin kaybolan
sen değil miydin ceylan gözlüm
bak yaralar içindesin
beni yaraladığın gibi…

Abdulrızak Kılıç