birikti acılar
dirhem dirhem içimizde
yüklendik elemleri yüreğimize
hamalı olduk ebede...
nefsimizde yoktur hınç
insanlara hır
kan emenlere bizdeki hışım


üşüştü aç kurtlar akbabalar
her dem olduğu gibi aynı sofrada
halkın dişi tırnağı ediliyor talan
gör emekçim gör bir kez daha
hısım akrabası hünkârın
ondandır bu vatan millet denen her vakit yalan
ezen sömüren görünen görünmeyen zalim el

zaman deli dumrul
yutkunma dilini...
ol hırkandan
canından
emmesin sülükler artık kanından
yaşama zincirler içinde
olmuşsa yüreğimiz hurşat
heyhat yeter
bu sürüp giden saltanat

işlenen suç
çekilmeyen ceza
voltaya çıkan sonsuz hız yapan
kolumuzu evladımızı kapan
kendine tapan her istibdat
trajik canavar susurluk
geçmez gayri telkinle sabırla geçecek olan

duy sela veriliyor
emekçim
insanım
aydınım
kap gel kalemini kağıdını
doğurandır gömecek olan kiri de pisliği de

Abdulrızak Kılıç