Cep telefonu yoktu, efemli mikrofonla,
Radyodan ulaşırdı sana iletilerim.
Utanarak sökerken şafak kızıl bir tonla;
“Veda” ile biterdi, şiir dinletilerim.

Baban seni korumak için tetikçi tuttu.
Onun için nadirdi senle görüşmelerim.
Bende izler bıraktı o heyecan o korku
Aklıma ziyan namlu ucu sevişmelerim.

Seni bilmem ama benim gönlüm elemde.
İnan bundan kadere hep sitem edişlerim.
Unuttum onu deyip, roller yapıp gülsem de
İçin için ağlatır beni, iç çekişlerim.

Sen içimde kıvılcım, bir üflesen yanarım.
Seninde gözlerine hayalim vuruyor mu?
Hasretinden çökmüşken hala seni anarım.
Bilmiyorum yüzünde gamzeler duruyor mu?

Biri sana benzese afallarım, şaşarım.
Titrerde birbirine dolaşır bu ellerim.
Kaybederim kendimi, bil ki seni yaşarım.
Açılamam kimseye durur yasa dillerim.

İkimizde evlendik yuvalar kurduk şimdi.
Adını duysam bile çarpıyor yüreklerim.
Yaşandı bitti sevda sanki bir masal gibi.
Şimdi rüyamda görsem önümü iliklerim.

Süleyman Göktekin