Eğri cetvel ile doğru çizilmez
Bize farz mı sevda kazası mı var?
Böylesine seven yürek ezilmez
Kırılmış kalemi cezası mı var?

Dertle cevap verdin her gün arzıma
Kemirdi içimi oydu bu sancı.
Bana onur veren hayat tarzıma
Sözlerin yabancı, aşkın yabancı.

O kadar kızmışım, kahretmişim ki
Delmişim bağrımı bak kanıyorum.
Öyle suçlarını affetmişim ki
Aynaya bakmaktan utanıyorum.

Hiç leke sürmedim hayat fendime
Cümle âlem beni böyle biliyor.
Bundan önemlisi benim kendime
Saygımı kaybetmem ağır geliyor.

Firakın yoluna her girdiğinde
Turnalar ağladı, baykuşlar öttü.
Dostlarımız seni her sorduğunda
Yandı sigaralar hüzünle tüttü.

Ne kadar zulmettim, deme ölmedi
Hayalim geziyor mezarda özüm.
Sen gittin gideli bir gün gülmedi
Akan gözyaşımın çizdiği yüzüm.

Sevmesen de senle dolu yüreğim
Roller değişince beni anlarsın.
Yaradan’dan şudur artık dileğim
Bir gün ben unutur sen hatırlarsın.


Süleyman Göktekin