Sözlerim sitemkâr gözlerim nalân
El ver deyip iten elden usandım.
Şeytana çok gelir bu kadar yalan
Seviyorum diyen dilden usandım.

Benden için sevdim demiş ben onu
Her gün değişirmiş sevdanın tonu
Dümdüz bir ovada uzadıkça sonu
Ansızın kapanan yoldan usandım.

Nerede Yusuf’tan Züleyha’dan iz
Her türlü riyayı aşka kattık biz
Sütte leke var da biz miyiz temiz
Şekeri gizleyen baldan usandım.

Kime ne yaptım ben kime vuruldum?
Paramparça oldum hara savruldum.
Buzdan dağlarımda yandım kavruldum
Göl diye daldığım çölden usandım.

Sevene merhamet kalmamış meğer
Yapılan her zulüm kanımı emer
Yük değil deyip de eşeğe semer
Daim giydirilen çuldan usandım.

Son umuduma da düştü bak çığlar
Ateşi görmeden eridi yağlar
Dağıldı dayılar devrildi dağlar
Tuttukça kırılan daldan usandım.

İçimde ateşi söndürmez pınar
Her an yanıyorum dört bir yanım nar
Bu bahar olmazsa gelecek bahar
Açacak sandığım gülden usandım.


Süleyman Göktekin