Adımı hatırlayabilyormusun?
Ve ya gözlerimin sana nasıl şiir diye baktığını?
Bir zamanlar,bu şehrin yağmurlarına aşk dediğini,
İnsanlarını ıslak sacları ile sevediğini,
Bu şehri ve seni yağmurda seviyorum dediğini,
Hatırlıyormusun?
Adımı her seviyorum dediğinde unuttuğunu.

Güneşin doğmamasını isteyen, bu şehrin tek insanıydım ben.
Gözlerimin birbiri ile çarpışan bulutlar olmasını isterdim,
Veya amazon ormanlarında, sevmek isterdim seni
Yalın ayak,göğsünde bir tek seninle,yağmuru selamlamak isterdim boğulana dek.
Çocuktum ve ıslanarak olgunlaşmaktı amacım.
Ama senin yağmurun beni ısıtırken,güneşinle ıslanmayı göze aldım ben.
Ya sen?

Şimdi nasıl ağlamak istiyorum,
Unuttuğun o yağmurları,gözlerimden boşaltma istiyorum,
Akılıma her gelişinde kifayetsiz cümleler,avuçlarına bırakmak istiyorum unutulanı,
Ve de,yağmurdan özür diliyorum.
Öyle seni sevdiğim gibi değil,
Bu şehrin insanı gibi af diliyorum.
Unuttuğun her şeyimi,sensiz hatırlamak istiyorum.
Ve ben bu şehri yağmurları ile seviyorum.


Ünal
15.10.2010