Üşütüyor bu yanlızlık haziran gecelerinde,
Buz tutuyor ümitlerim kırık dökük.
Titremekte bedenim sıtmalı hasta gibi,
Yanlızlıgım çay gibi demlenmekte bu uzun gecelerde.
Servis yapmaktayım ayrılıklara bardak bardak.

Gecenin karanlıkları karşılamakta yanlız düşlerimi,
Kayıp ediyor hülyalarımı karanlık sokaklar.
Pişmalıklarımı düşünüyorum en acımasızından,
Çiseliyen yagmur ıslatıyor rüyalarımı.
Karanlıga inat olsun diye yanıyor bir sokak lambası,
Renksiz ve cansız.

Karanlıgın perdelerini çekiyorum pencereme,
Dalıyorum bir kez daha sensiz hayallere.
Bir gemiye binip ayrılıyorum bu şehirden,
Mavi denizlerde gözlerini görüyorum,
Ellerinden tutup koşuyorum bir gelincik tarlasında.
Saçlarına taç yapıyorum çiçeklerden..

Uçurtma uçurtuyorum vurmasınlar diye yüksekleren,
Bir dag başında oturup seni düşünüyorum,
Şafak sökerken yanlızlıklarımı unutup,
Bir bardak çayda buluşuyorum seninle.
Bir bardak çayda iki şeker gibi eriyip,
Yine bir bardak çayda demleniyoruz birlikte,
Bir bardak çayda içimizi ısıtıp,
Yeni bir aşka merhaba diyoruz....
Şair Cengiz Yılmaz