Ve aşkı yarattı tanrı
Yalnızlık daha da yalnızlaşsın diye
İğde dalında idam edilirken mutluluk
Kirpiklerde asılı kaldı son gözyaşları
Karanlıklar hapis etti aydınlığımı
Sevgi dolu bakan gözlerim artık kör
Yüreğim lal oldu konuşamıyor
Yalanlarla süslenmiş yarınlar
Çaldı senli tüm düşlerimi sessizce
Elim uzanmıyor ihanetin hançerine
Acımasızca sırtıma saplanan
Gecelerimde parlamıyor artık yıldızlarım
Oysa sözün vardı yıldızlar takacaktın saçlarıma
Şimdi aklar düşürdün vefasızlığınla
Ayazlar sararken yüreğimi sensiz gecelerde
Tek dostum yalnızlık ezgileri oluyor
Akmıyor artık yaşlar kuruyan gözlerimden
Ruhum sarılıyor karanlıklara ümitsizce
Çünkü senden ona kalan sadece
Issız ve soğuk karanlık
Düşlerim üşüyor sensizliğin ateşinde
Umutlarım kapı önünde bekleşiyor
Dönmeyeceğinden habersizce
Ki ben yalnızlığımı kendimden gizler olmuşum
Çaresizlik elbisem olmuş çıkaramadığım
Bekleyişlerim hüsaranın davetcisi
Bense hala yitirdiğimi anlamadığım
Hayallerimin peşinde koşmaktayım
Hiçbir şey ısıtamıyor o tatlı gülüşün kadar yüreğimi
Ve hiçbir şey gidişin gibi acıtmadı canımı
Ay bile sarardı soldu yokluğunda
Ve bana kala ise
Bir daha dönmeyeceğine inanmak …