Açlıktan söz etmek istemiyorum
Dilim kanıyor sonra


Afrika büyük kıta
Dünyanın en kara parçası
Afrika’dan söz etmek
İstemiyorum
Utanıyorum sonra

Sesimi boğazıma hapsedip uzun uzun
susmak istiyorum bazen
Boğulur gibi susmak

Konuşursam dilim umut,
Aklım unut diyecek
Ne bir tas su
Ne bir kap yiyecek
Yeter!
Diye haykırırken
Boğazımı ellerime hapsedip
Dünyanın orta yerinde
Boğulmak istiyorum

Bazen göğe bakarken
Özgürlük ne kadar uzak diyorum

Tamam, zor görünüyor belki
bütün insanlık için,
En azından çocuklar
Özgürce gülebilse
Çok mu şey istiyorum?

Yok bu böyle olmayacak
Kalbimi dingin bir gölün
Dibinde çakıl taşına
Dönüştürmeden zaman
Gökte turna yerde karınca gibi
Çoğaltmalı sözcükleri
Varsın kanasın dilim
Açlıktan sözetmeliyim
Dört tarafı yoksullukla çevrili
Dünyanın o en kara parçasından

Sesini utancın zindanında çürütmek
değildir şairin işi
Utancı sesinin kırbacıyla durmadan
İnletmektedir hüner...

Barış Çelimli