Bir ağaç devrildi seksen iki yıllık çınar

Yaprakları yok artık dalları yok

Ne kaldı geride,sade konuşulanlar

Uzanıp uyumak istiyordu bir an önce

Ve sarılmak toprağa alabildiğince

Bir acıydı ki son günleri zehirzembelek

Uğuldayan rüzgâra ağladı günlerce

Çareleriyse uçurum kadar uzak

Ezberinde ki geçmişineydi ağıt yaktığı

Ömrünün karşılığı kalmadı heybesinde

Kalbinin umut türküsü birmişti

Sesinde bitmek isteğinin çığlığı

Omuzlarında yılların yükü

Suların sesini dinlemek istiyordu

Ormanın fışıldayışını

Bekledikçe acıyla daralan bir yürek

Ve işte devrildi sonunda koca çınar

Gözlerinde huzura ermenin son feri

Geride akşamın küllerini bırakarak

Eylül’’ün 13 den bu yana ağır hasta olan kayınvalidemi kaybettim ve bu şiiri ona ithafen yazdım ALLAH nur içinde yatırsın mekanı cennet olsun