Siyahı sevdim beyaza inat
Geceyi gündüze
Ay ışığını güneşe tercih ettim
Silik çizgiler çizdim hayatıma
Gerçeklere inat gölgeleri sevdim kuytularda
Onlarla uyudum
Haykırışlarımı gömdüğüm mezarların başında sessizliği sevdim
Onlarla sustum

Çarşaflaşan denizi sevmedim
Dalgaları sevdim hırçın yahut sakin ama hareketli
Çiçekleri ittim elimin tersiyle
Kokularını sevdim saç kıvamında
Büyükleri attım hayatımdan
Küçükleri sevdim
Okşadım, öptüm, suladım
Büyüttüm beynimde, yapraklandı her mevsim
Adına umut dedim
Hayal dedim
Her yolun başına bir yüz koydum
Vuslata inat
Hicranı sevdim

Ufuklara harfler dizdim irili ufaklı
Anlamlar yükledim bıkmadan usanmadan
Ayak izlerimi saldım bütün yollara
Çağrılarım ayyuka çıktı
Bildiğim halde erişilmezliğini
Yakınlığın kadar uzaklığını sevdim

Yıldız kayışlarında yürek atışını duydum
Yüreğim sandım her defasında
Dost sıcaklığını özledim her saniye
Avuçlarımdaki soğukluğu sevdim

Küçükken de korkmazdım karanlıklardan
Sana en yakın noktasını sevdim yalnızlığın
Bedenine inat
Bakışlarına inat
Sütlaç misali sözlerine inat
Yüreğini sevdim
Dokunmak istediğim ufku sevdim
Varlığını sevdiğim kadar
Yokluğunu sevdim
Dudakların her gelişinde aklıma
Yanaklarına benzeyen pembeliğini sevdim
Yüzünü çizdim bulutlara
Dağılışlarını sevdim
Mevsimleri sevmezdim
Lüzumsuz gelirdi bir kısmı
Şimdi hayatı sevdim
Yaşamayı sevdim
Kısaca sevmeyi sevdim ben
Sevmeyi sevdim…