Yağmurun gözlerinden geçti kadınlar
Umutsuz sevdalara tutunarak
Gökyüzü boşaltırken göğsünü
İçtiler suyundan bardak bardak
Uzanıp durdular dönülmez gecelere
Boğazlarında acının düğümü
Mucuzevi bir günü bekleyerek

Ekim tarlalarından biçtiler hüznü
Sık sık ağlayan gözlerine
Sahte gülücükler kondurarak
Yaban saymadılar her gülen yüzü
Yabana atmadılar bir tatlı sözü
Açılıp kapandıkça sevda kapıları
Kerem ile aslı,leyla ile mecnun yürekleri
Bir sigara yaktılar zamana
Bir kibrit çaktılar kötü anılara
Ve her kaybedişte bileylendiler güne

Büyük bir gökyüzüydü kadınlar
Yağmur sonrası gökkuşağı kuşandılar bellerine
İçtiler acıyı kızılcık şerbeti diye
Yine ve yeniden sevişirken,
hırsın morarmış bedeniyle
Çarmıhlarını yanlarında taşıdılar
Ve her türküden sonra
Boyunlarına bağladılar ayrılık mendillerini
Acımasız dağlara salladılar özlemlerini
Yağan yağmura ve kopan rüzgâra inat
Dostlara-düşmanlara inat sevdiler
Kimsenin anlayamadığı kadınca bir dille