Nice yıldır bir sıfat bulamadım ben sana,
Karadeniz gibisin, bir dalgalı bir sakin…
Bunca niyaz-iltifat kâr etmez mi insana,
Belli ki sahibisin kararsız bir idrakin…

Anlamsız bir naz soktun kendin ile arama,
Avuç avuç tuz döktün kapanmayan yarama.
Sensiz kalan gönlümde zerre huzur arama,
Feryat-figan etsem de duymuyorsun sen lâkin…

Anla artık ne olur hâlimi ey gül sima,
Adına firkat denen zalimi etme ima.
O füsunkâr gözlerin bana baksın daima,
Hasretinle kalmasın aşkıma iştirakin…

Mecnun gibi çektiğim çilenin sebebi kim
Leyla’nın inadına neylesin ilaç-hekim.
Günden güne katlanır ıstırabım nitekim
Umarım yakmaz seni vebali bu helakin…

Senin sayende erdim sevdanın erdemine,
Aşkınla mana verdim ömrümün her demine.
Atsa da beni derdim hicran denilen ine,
Ey yâr sana yine de besleyemem asla kin…

Veli BOSTANCI