Kimse bilmez ki nice, mahzun gönlümün ahı,
Boynu bükük duruşum, sanma ağyar elinden…
Hasret bir uzun gece, yar elinde sabahı,
Çırpınır gönül kuşum, nazlı bir yâr elinden…

Hicranla yana yana çöl gibi kavrulmuşum,
Hüzünle elden ele kül gibi savrulmuşum.
Aç kurtlara yem olmuş dal gibi devrilmişim,
Sararmışım solmuşum, bitmeyen zâr elinden…

Her dem aşkı inleyen, bir divane bülbülüm,
Her ne etsem bilmiyor, halimi nazlı gülüm.
Neyleyim her geçen gün, katlanıyor müşkülüm,
Yıllardır gönlümdeki, sönmeyen nâr elinden…

Şu üç günlük dünyada, demler sürecek yerde,
Sevdi de deli gönül, düşürdü beni derde.
Eriyor şimdi ömrüm, hasret denen kederde,
Şu saçımdaki aklar, sanmayın kar elinden…

Bunca gam yeter deyip, yârdan geçmek var amma,
Sevip de ayrılmayı, o kadar kolay sanma.
Günden güne zorlaşır, içimdeki muamma,
Bir yandan yâr elinden, bir yandan âr elinden…

Veli BOSTANCI