Ahde vefa kalmamış bu âlemde Fuzûlî’m
Şeb-i yeldâda ağlar, sizin için hayâlim

Âkif niçin yazmıştır o İstiklâl Marşı’nı?
Niçin titretti niçin Hakk’ın yüce arşını?

Manasını bilenler var mı canım Fuzûlî’m?
Bir şey söyleyeceğim ama varmıyor dilim

Ne söyleyeyim Üstâd, yazıklar olsun bize
Ezberlemeyene de marşından birkaç dize

Bu millete kâfidir birkaç falım sakızı
Mânileri vâfidir, iknaya komşu kızı

Hem falına da bakar hem de çürük dişine
Sen patlattıkça gelir, yüzlerce kız peşine

Şiirlerin peşinden koşan olmaz Fuzûlî!
Bu nesle şiir yazmak gereksiz ve fuzûli

Domuzlara atılmaz, o güzelim inciler
Edîb sayılmaz asla, edebsiz dilenciler

Gazelleriniz bakmaz, ne dişe ne de fala
Kıymetini bilmiyor, bizim âşık budala

Bırakıyorum üstâd! şiirle iştigâli
Yıkılmış açtığınız edebî bâb-ı âli

Yazılan dev eserler, nisyânın girdâbında
Birçoğu da çürüyor, nemlerin azâbında

İmdâda koşmaktadır edîb İskender Pala
Divânın ölmesine, nerdeyse çeyrek kala

Şuâramız dâima medyûndur İskender’e
Yine de azdır onu çıkarsam tâ göklere

,,Bizi anlayan odur’’ dedi Fuzûlî bana
,,Bizden selamlar olsun bu vefâlı civâna’’

Üstâdım! Verin bana! öpeyim elinizi!
Ne olur bükmeyiniz saygıdan belinizi

Yolum her düştüğünde, gelirim ziyârete
Fuzûlî de gark oldu rengârenk beşârete

Tâ içerden seslendi, mevlevî şeyhi Gâlib
,,Nerde kaldı üstâdım?’’ diye soruyor Necib

O metrûk dostlarınız, sizi bekler üstâdım
Onlara selam etmek benim en son murâdım

Büyük ahşâb kapıdan, üstâd içeri girdi
Son kez başını bana gel der gibi çevirdi

Soner Çağatay 9.10.2010 / Wuppertal

Kelimeler:
Şeb-i yeldâ: Uzun Gece
Bâb-ı âli: Yüksek kapı demek. Bundan muradım edebiyat imparatorluğu yıkılmıştır. Bir imparatorluk çökünce, edebiyatın imparatorluğu da çöker ve yıkılr.
Medyûn: Borçlu
Beşaret: Yüzdeki mutluluk belirtileri
Metrûk: Terkedilmiş