Vakit ilerlemişti, muhabbetin hazzıyla
Âşık Veysel de bir türkü söyledi sazıyla

Daha sonra yürüdük eski kütüphâneye
Vedâ vakti gelmişti sohbet-i şahâneye

Kapısının önünde durduk birkaç dakika
Karşımızda yükselen kutsal cami-i şâhika

Bâki, koluna girdi âmâ Âşık Veysel’in
Bittiği yere geldik bu güzelim hayâlin

Yahya Kemâl ,,bayanlar önden’’ dedi Âfet’e
O da içten tebessüm, etti bu zerâfete

Herkes içeri girdi, bir Fuzûlî müstesnâ
Şuâramın esmâsı, tam bir esmâü’l-hüsnâ

,,Biz her gece burada şiir okuruz’’dedi
,,Onların kitapları, ruhlarının bir lahdi’’

,,Şâir ve âlimlere, burası kabristândır’’
,,Şuâra, bîvefaya ve nisyâna giryândır’’

,,Kimse gelmez buraya, bizim nesl-i hâzırdan’’
,,Kimse çıkarmaz bizi, bu karanlık mezardan’’

,,Okuyup üretmeden beslenirler hazırdan’’
,,Funûn için dilenir Batı denen hınzırdan’’

,,Ve derler:Bizler necib milletin ahfâdıyız’’
,,Demezler: Nesl-i âtinin âtıl ecdâdıyız.’’

,,Bizimle misin Soner?’’ diye sordu Üstâdım
,,Hayır üstâd, zira böyle daha çok dilşâdım’’

,,Neden katılmıyorsun bu güzel insânlara?’’
,,Halbuki sen, sâhibsin bizdeki lisânlara’’

Üstâdım! Anlamıyor ecdâdı ahfâdınız
Edîbler dolmuş diyor o bâki miâdınız

Birgün anlamayacak çocuğum lisânımı
Daha da artıracak, bu, derin hüsrânımı

Mektepte tahsîl için geçti gitti bahârım
Bari geçip gitmesin, boşa leyl ü nehârım

Veda ediyorum ben, şimdi ilme, irfâna
Beni beklemesin hiç, aradığım Nirvana

Eskiden derdim ben, vatan millet Sakarya
Vatanım için olsun, şu pâk namusum parya

Şimdi ne vatan derdim, ne de o dîn-i İslam
Ne Türk için ne de müslüman için ağlamam

Ben en büyük zulmü işte bunlardan gördüm
Artık dünyaya ve onlara bir duvar ördüm

Kapılarını çaldım, bin defa yalvararak
Geri döndüm oradan sessizce ağlayarak

Ne dil umrunda onların nede dîn-i İslam
Görmedim yüzlerinde bir hüzün ile gam

Okumadan üç şeyde uzmandır bu ahâli
Din, tıb ve siyasettir; tedrîs mevzu-u tâli

Necîb’i solcu, Nâzım’ı da sağcı okumaz
Şiirlerinden asla, halı, kilim dokumaz

Marifet midir ki yazmak herhangi bir eser?
Unutulmaz bir eser yazmak kime müyesser?

Unutuldunuz üstâd, ancak bir adınız var
Âh bir bilsen içimde nisyâna isyânım var

Âkif’imi koydular, bayraksız bir tabûta
Dünyadan çekip giderken âlem-i lahûta

Âkif’e çok gördüler, bir metre albayrağı
Halbuki onun için, Âkif yırtardı dağı

Yanında kimse yoktu devlet erkânından
Gelenler de gelmişti sadece merâkından

Büyük zâtın yanında, küçük adamlar olmaz
Medenînin yanında vahşî yamyamlar olmaz

Soner Çağatay Wuppertal
Kelimer:
Lahid: Mezar
Ahfâd: Torunlar
Alem-i lahût: Ahiret
Nisyân: Unutmak
Esmâü’l-hüsnâ: En güzel isimler
Şahika: Yüksek
Dilşad: Mutlu
Tedris: Okumak
Parya: Değersiz, aşağılanan
Mevzu-u tâli: İkinci dereceden konu. Yanı temel mevzu değil