masallar biter masallar başlar sende
güneşi kovalardın akşamın batımında hani
sabaha uykuda kalınca...
dağlara kavruk diyorsun şimdi
oysa
eteğinden ateşi veren sendin ağaçlara
dizlerindeki derin izlerden yakalandın
bak
nasıl da sanık düştün
bu bitimsiz yangınlara...


hep senden konuşuyorsam bu aralar
uzak gözlerine demir atarak
içimi ısıtan imbatındandır
akıl bu ya
papatyalar yüklemek var aklımda kervanlara
sana doğru...
’seviyor’la son bulana dek yaprakları
falımıza bakmalısın
doya doya


sen zamandan çekeceksin ellerini artık
kucağında baygın duran güvercini ayıltarak
kanadında sarhoş rüzgârla vals
yüzünden tebessümle havalanacak
beyaz barış...
dudağında vişne çürütüp
hıdırellezi söndüreceksin
derin bir keman sesinin rapsodisinde
bugünü düne gömeceksin


bir çentik daha bıraktım bu şehrin safran sarısına
geceden aktım usul usul
denizin tuzuna...
sen benim vakur duruşuma bakma sakın
seni ıskalayan masallar
dolansa da ayaklarıma...



Faruk Civelek