3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1489
Okunma
Kaybettim seni güneşim.
Gözyaşlarımın yeşil yaylasında
Ben hiç bukadar kanamamıştım ki
Hiç bukadar fukara kalmamıştım
Safir kum tanesi gibi gözyaşlarımın boğumlarına bırakırken kendimi
Ne varsa içimde, içimdeki çocuğa yorgun gelecekler bıraktım-
Ben bukadar çaresiz değildim
Ömrüm işte artık geri vermiyor seni bana
Burada bitirelim bu aşkı
Benim bütün hikayem şu okuduğun şiir olsun
Ben sana mecburdum
Şimdi seni görüyorum yaşlanmış yıllarımın çökmüş avutlarında
Ne güzeldin sen yılları bozuk bir para gibi harcarken
Ancak yetmiyor cebindeki kuruşun hayatın dallarından tutmaya
Nefsin besiğinde salladığın bebekti hayat
Faniyatı kurtarırken sen
Ben sana kainatın penceresinden bakacağım acıyarak.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz