gönül koyaklarımdan kaldırdım tüm kuşları
sürü sürü
sarhoşlar sokağına taşıdım artık
bana benzer birini...
dudağımdan taşan ıslık
sadece kanat sesleri...


dibinden başına her yer
kapı adresim artık...
parmak uçlarım tütün sarısı
her yanımda sığla ağaçları
havada anason...
bilemezsin ki
neleri göze aldım
kaba saba bir adam resmimde...
kaldırımında çatlayan taşlar mı bu sokağın
yok sa
saflığımın gölgesi ar damarında batık kılıç kalmış
tuhaflık mı...


soğuk çehresinin kapris dolu bakışında
bir çuval et yığınında sabaha gebe düşer
gecenin tiz sesi sonrasında
ihanetle örtünmüş vucütlar kol geziyor
ince topukların uğultulu sesinde
yaşları yanaklarında donmuş bir kadın üşüyor


sebepsiz yanıtsız
ığıl ığıl başım yastık altından çekilirken
bâkir kalan tek yanım sen yine...
geçmişin belgesinden
sadece seni sürerim gözlerimden içeri
kirpiklerim erken kapanmasın diye...




Faruk Civelek