Kaderime baktım zahir ismimden çıkardım keder,
Kim gün görmüş ki bu alemde ben de sefa eyleyim,
Ne muştulu baharlardan önce açmış kardelenler,
Ben bu zehri baldan önce içmeye geldim.

Gül bahçesinde içtim şerbetin aşkın,
Gurbet elde sarhoş ettin, ama eyledin,
Devasız bir kuldan medet eyledim,
Merhemsiz yarama derman diledim.

Ben aşkı ancak karanfillerden istedim,
Acı çekmiş kardelenden mavi bir derya derledim,
Gülün cemaline aldanıp ahdıma cefa eyledim,
Serzenişlerimi görsen de arkamdan hançerlendim.

İsa’nın asasında kendimi yücelttim,
Musa’nın çilesine gark olup çağladım,
Meryem’in hüzünlü gözlerinde taştım,
Harun’a varıp edeb-i lisanıma dert yandım.

Artık doğan güneş, tayflarını saklamıyor benden,
Anladım derdim dermansız, geçsin gitsin bendimden,
Sözlerim kifayet etmez, coşsam da en derinden,
Bıraktım seni ruhsuz ile ruhun ırak olsun kaderimden.


Osman YILDIRIM


20 EYLÜL 2010