Ah gamsız insanlık!
Anlatın hele nasıl bir vicdan sizinki…
Ah insafsız mahluk! Nasıl bir insanlıktır sizinki?…
Ey göç? Merhametine sığınsam mı? Bilmem ki…

Yüzüm bile değişti yüzsüz yorgan diksem mi?
Sade gök kuşağına renksiz mintan sersem mi?
Kader yumağına sarılıp, merhamet deryasında yüzsem mi?

Ah be dostum, bir sen yoksun yanımda,
Tüm haşerat kabuk bağlamış amansız yaramda…
Biliyorum, anlıyorum…figan etmiştin,
Gurbet diyarı zahmetsiz olmaz demiştin.

Zahmetten geçtim ama vatansız ve biçare,
Şu ıssız diyarda kaybolmak var ya…
Ve bir de sensizlik yokluğunda çağlayan olup akmak…

Buhar olup kuş kanatlarında göğe yükselmek istedim,
Kanatları yandı tüm kuşların, ben yine sana gelemedim…
Ah be dostum! Gözlerimde uçurum oldu,
Varan tüm yollar sana…

Dinlediğim tek nağme senin gül kokulu sözlerin,
Firakın acısı diner miydi yoksa?
Sen mevzu isen nisyan bile isyan olur,
Dünya, güneş, ay... tüm evren harap olur.

Tüm hissiyatımı dökerek beşere,
Merdiven dayadım gök kubbeye.
Sadece arş-ı a’laya çıkmak kaldı geriye,
Bir de kabul görmek o a’lada En Sevgiliye…


Osman YILDIRIM
25 EKİM 2010