Köyümün kadını

Erkeğinin nefesi
Evinin hanımefendisi kadınlar

Nasırlı elleriyle çapa yaparken tarlada
Sırtında çocuk maniler söylerken

Özlemini türkülere hıncını toprağa
Sevgini diktiğin fidelere verirsin

Hayat fışkırır terini akıttığın topraktan
Gün tepeye çıktığında
Kuru ekmeğe katık edersin soğanını
Gün batana dek çalışır durmaksızın
Çocuğunu bile çapa yaparken emzirirsin

Güneşin batışı bir hüzün katar dönüş yoluna
Hızlı adımlarla yürürken yolda
Akşam yemeğini çocukların ağlaşmasını
Hele ki..... koca dayağını düşürürsün

Her şeye rağmen oturunca ocak başına
Oğullarını bağrına basar sever
Kızım olmasın diye dua edersin

Çünkü kadınlar çile çekmek için doğar sence

Kendini yatağa attığında gecenin bir yarısı
Bir külçe yığını gibi hissedersin bedenini
Kolların ayakların isyan eder tüm organların

Uyku ile uyanıklık arasında gidip gelirken
Sabahın seherinde başlamak için yeni bir güne
Zaten pek bir şey kalmamıştır

Bir tas çorba kaynatıp acele ile
Tekrar kaderin olan tarlalara koşmaya

Sana!
Köyümün kadını

Çatlamış ellerinde hayatımız
O güzel bakışında yeşilimiz

Terinde tadımız
Yumuşacık kalbinde sevgimiz

Sen!
Köyümün kadını

Hiç hak etmedin böyle ezilmeyi
O narin ellerinle çapa yapmayı
Mutluluğu hayallerde tatmayı
En ağır işleri yapıp
Sofrada öküzümüzden sonra gelmeyi
Hiç hak etmedin kaşık düşmanı denmeyi

Sen!
Köyümün kadını

Bir gün umutlar senin için yeşerecek
Hayallerin gerçek olacak
İsyanın kaderine değil
Eğitimsizliğine ve bunu engelleyenlere olacak

Ve sen!
Köyümün kadını

Yarınlarda kızın olduğunda korkmayacaksın
Geleceğe umutla bakıp kadere küsmeyeceksin
Her türlü zorluğa rağmen cehaleti yeneceksin
İşte o zaman
Erkeğinin nefesi
Evinin hanımefendisi olacaksın