şiir olarak anlatım ve akıcılık olarak çok güzeldi
yüreğinize sağlık


saygılar ...

1948'den beri kanamaya devâm eden bir yaradır Filistin.1967'de bir işgal daha gerçekleşmiş ve Batı Yaka'da Yahudilerin eline geçmiştir.Ve bütün bu işgaller sonrasında Filistinliler göçe zorlanmışlardır.Nüfus oranları da bu sebeple sürekli düşüş yaşanmaktadır.

Yıllardır mücadeleye devâm eden Filistinliler, ilk en büyük direnişi 8 Aralik 1987'de Filistin İslâmi Direniş Hareketi (HAMAS)'nin öncülügünde başlattılar.İntifada bir çok insanın ölümüne neden oldu.Barış görüşmeleri yapıldı fakat netice alınmadı.


Artık Yahudileri suçlamıyorum.Suçladığım, kızdığım sadece Araplardır.Petrollerini Amerikalılara, İngilizlere veren onlardır.
Paralarını onların bankalarında saklayan yine onlardır.Ve inanıyorum ki; isteseler bir saat içinde çözerler bu sorunu.
Ama Arapların da işine geliyor bu durum.Dünyâya ağlayabilecekleri bir dertleri varmış gibi gösteriyorlar.
Oysa hepsi düzmece.


Şiire gelince;
İntifada sonrası yaşananları anımsattı bana.O zamanlardaki acıyı, çaresizliği.Ve en önemlisi içecek su bulamayan insanları.Arafat'ı hatırlattı.On gün sadece patates yemek zorunda kalmıştı lider.Elektrik yok, iletişim yok.
Bir kaç '' demokrat '' gazeteci dışında kimseler yok.Kardeş ülkeler yok.Bir zamanlar Türk gençlerinin can verdiği topraklar.Kardeşlerine yardım için koşmuşlardı o topraklara.

Duygusunu sevdim bu şiirin.Daha yoğun yazabilirdiniz bu şiiri.Damıtarak.Ama ilerleyen zamanlarda çok daha iyilerini kaleme alacağınıza inanıyorum.



Esenlikler dilerim


...