-Baba bugün hava ne bulanıktır,

Yüreğim başı yanıktır...-



Sensiz geçen kaçıncı bayram artık sayamıyorum!
Yüreğime birikti acılar,
Doldu kaldı tam şuramda!
Ne ağlayabiliyorum,
Ne de ağlayabiliyorum...
Tadı yok derim ya bayramların,
Neşesi, sevinci yok
Hepsi bana bayramlık alan senin neşen miydi?
Yoksa elini öpüp sarılışım mıydı neşem...
Sensiz kalan bu şehri yakmayı
Çok istedim!
Tutuşturmak istedim,
Beni böyle çaresiz bıraktığın bu yerleri!
Seneler oldu gidişin,
Daha dün gibi benimlesin!
Ne rüyama geldin ne gösterdin,
Nasıl anlatsam nasıl, nasıl özledim!
Bir yanı eksik kalır ya insanın,
Yarımdır bir yerde
Tastamam değildir hani...
Yarım büyüdüm ben de sensiz,
Yıllarca çaresiz!...
O soğuk taşa sarılmakla
Sımsıcak sana sarılmanın arasında
Hayat gibi! Bir ömür gibi...
Koskoca bir fark var ya büsbüyük;
Yok hiçbir yerinde bir bütünlük!
Ah şarkılar, ah mısralar...
Ne ben konuşabiliyorum
Ne de gözyaşlarım...
Ne bir cümle dökülüyor dudaklarımdan,
Ne de bir damla yaş göz pınarlarımdan...
Sensiz dünyaları neyleyim ben,
Sensiz kelimeler hep eksik
Sensiz cümleler hep devrik...
Sensiz paramparça bir ben!
Nerden düştü bir yaz akşamı aklına gitmek,
Ağlayamamışken başında olur mu artık gülmek...
Sensiz tatsız, sensiz yenmiyor bile yemek!
Neye fayda gel demek, gel demek...
Arkadaşların bahsediyor senden,
Diyorlar ’ne iyi adamdı!
Ballandıra ballandıra muhabbetine doyum olmazdı...’
Ah beydeğer, aptal beşer!
Bana çok ilgi gösterdiğinde
Sıkılırdım, kızardım...
Nereden bilirdim şimdi o günleri arardım
Sarılmana böyle muhtaç kalırdım!
Biri yaşlı, biri çaresiz iki kadın,
Bir de küçük bir çocuk...
Bıraktığın gibiler hala,
Omuzlarımın sırtında!
Yokluğunda...
Annen isminle çağırıyor bazen beni,
Doluyor gözlerim, kabartiyor yüreğimi...
Ne güzel bilmek sana benzetildiğimi,
Ama sen yoksun ki yetmiyor...
Yetmiyor!
Yokluğun sürüp gidiyor
Zaman bizi sürdürüyor
Büyüdükte ne oluyor büyüdükte ne!
Sensiz olmuyor...
Sensiz varmıyor!
Bakarsın bu hayat nereye,
Nereye gidiyor . . .

-Sana gelmek istiyorum.. Kovma beni dergâhından...

Gelip görmek istiyorum! Kovma beni yar kapından...-

09.09.’10