bir takip mesafesi sonsuzluğudur
an içeri girince çoğalan
çığlıkla bağdaş kurmuş acılar için
ruha sokulur
sayısız sabah muştusu

adı
kuytulukta terk edilmiş
çocukluk düşleri kucaklıyor
henüz babası ölmemiş
ve annesi
bir hav(v)a kadar beyaz

saydam hüzünler besleyen
fesleğen
sese gelen bir yağmur damlası ile öpüyor
ellerden
ellerde ademden kalma bir lanetin
kayıp yol haritası
yüzüne sürdün düşünde süründün
buğusunda “kaderin” yazılı bir nefesi
kendine çok gördün

tanrı dedi ki
işte bu yüzden bir pencereyim
mutsuz aile evlerinin dışında
içeri doğru açılmayan

II...

kanayan yaraya tuz basanın heyecanıdır
bir kalbin imtihanı
“seni seviyorum” sözlüsü için
hafızaya kazınır
kezlerce ihanetin tekrarı

gözü
kirpiğinde yorgun düştüğün
umutsuz gözyaşlarını saklıyor
henüz aşk ölmemiş
ve sevgili
ölümlüler kadar beyaz

önsözü yazılmayı bekleyen
yalnızlık
sözlerine inen bir kutsal kitap ile okuyor
kalbini
kalbinde kanadı kırık bir kuşun
kanadı göç hazırlığı
gökyüzüne uçtun yüzü gökyüzlüğe uçtun
buğusunda “kaderin” yazılı bir aşk’ı
kendine çok gördün

tanrı dedi ki
işte bu yüzden bir pencereyim
sevmesini bilmeyen kulun dışında
içeri doğru açılmayan

III…

akrebin zehiri yelkovanın direncidir
zamanın nuh demediği
ahir ömrün kolunda ısırığı için
onikiden vurur
bedenin hiçlikle ayarını

ömür
aynasında kendini ifşa etmiş bir sırrı
günahlarıyla kırıyor
henüz ten çürümemiş
ve mezar
yas tutan dua kadar beyaz

kederin elindeki ceninde inleyen
hayat
yalan dünya ile korkutuyor
ömrünü
ölümde kadir i mutlak
mutlaka tadacaklar için
baktın baktın bakamadın
buğusunda "manâ" çizili bir sûreti
kendine çok gördün

tanrı dedi ki
işte bu yüzden bir pencereyim
yaşamasını bilmeyen kulun dışında
içeri doğru açılmayan…


alicengizoyunu

(beş eylül ikibinon...kırklı yaşımın kadir gecesi...bundan sonra kaç tane kaldı ki...)