çıplak toprağında açan gülmü sandın yüreğimi;
kızılından arta kalan değildi kırmızım !!! asla...

sağnak yağmurlarına mayaladığın bulutlarının gecesiydi dün;
pencerende soğukluğuna titreyen yavru serçe,
fırtınana yorgun düşmüş haliyle,
kanatlarını çırpamayacak kadar yorgun...
tüyleri ıslakmı ıslak;
gursağı aşksız,
boynu sıcağına bükülmüşken ;
nefesinin tutku mürekkebiyle yazdı adını ,
beyazında sayfaydı cam yüreğin...
ne kavmine aldın;
nede avuçlarında merhametine kur tuttun ...
buğday tanesi kadar razılığımı ömrüme fazla gördükçe ....


ve sen hep haklıydın ..... ben mi ????


adressiz gurbet yarattım yüreğimde, cesaretmi adın , madem öyle gelsene;
yaşanmadığım baharlardı alıp yeşili giden, se , sensen ozaman oku....


anlamadım özür !!!!!
ölümmü;
senden , nefesi kalmadıkça sadece yalan...


ben yetim kaldım , sen sultan....
cellladı sensin buyruğun ,
adım kısa , cezam bilmem kaç,
basamaklarda kaldı adımların tahtına ...
canına , canlar sağlsun ,
ama son defa gül....

gök yüzünde dolunay;
yer yüzünde akdeniz saçların...


yorgunum.......
sana aşık olacak kadar , uzak bir yoldam geldim...
senmisin sesime ses veren ,
yoksa benmi kaldım ;
mutluluğuna vakitsizce ertelenen...

isimsiz şiirler karan