İnternete günlük şiir düşmekle

Şairim der gezer, kuzum kereste!

Bitirmekle lise veya fakülte,

Adam oldum sanır, kızım kereste!



Gel yontalım desen biraz kalemi,

Küfüre doyurur koca âlemi.

Sorsan cevap verir, her vals, bale mi?

Zeybek desen bilmez, dizim kereste!



Eskiden belliydi, ırzın beyi kim?

Eskiden belliydi, arzda dayı kim?

Şimdiyse belirsiz yılan, ayı kim?

‘Garga garga bak’ der, gözüm kereste!



Sanki ölmez gibi tapıp yaşama,

Her tepinmesi bir başka aşama,

Ne hâyır beklenir bundan aşıma.

İçer içer kanmaz, tuzum kereste!



Mahremi meydanda, modası şortlu

Köküne küflü der, dalına kurtlu.

Dili edep bilmez, bozuk akortlu.

Türküden anlamaz, sazım kereste!



Kimi, ip atmakla teröre çattı,

Teröriste burs verip kin büyüttü,

Dört yüz on bir merdi hâkime sattı.

Gazetede üryan, çizim kereste!



Maymun desen, iltifattan sayarlar.

Domuz deme, ciğerini oyarlar.

Acep bunlar gözümü mü boyarlar?

Kalpleri temizmiş, yüzüm kereste!



Vasıfsız memursa; düşmüş pazara.

Ek derse kök atmış, abrakadabra.

Maaşlar dönerek girmiş radara.

Tavşan kaç, tazı tut, hızım kereste!



Bilmem ki efendim, kime ne denir?

Herkes koltuk kapmış, kalmamış sedir.

Umudu ‘Karlofça’, korkusu ‘Bedir’

Olan fitne eker, çözüm kereste!



Dünyevî’yem getir ver sicilini.

İstersen sus, kesmesinler dilini.

Nutuk çekip durma, anlat hâlini.

Marangoza döndü bizim kereste!