Gecenin en sessiz saatleri ,
İstanbul suskun …sokaklarında ölüm sessizliği
Un ufak olmuş yüreğine hançer saplı bir kadın
Gece soğuk ..ümitler terk etmiş..
Sevgilinin hayali çoktan gitmiş ..
Gerçek ! en acımasız haliyle açmış kabuklarını bir bir
İçinde ki çığlıklara , ah ‘ lara aldırmadan ..


Yalan konuşturamadığı yüreğinde ihanetin İZLERİ !
Gözlerine çakılıyor mıh gibi ..
Yazan adam ! oynayan adam ! hiç fark etmeyecek sandığı !
Şimdi yanaklarından süzülen damlalar ,
Yaşadıklarının ve yaralarının merhemi
Biliyor artık kadın !
Bir yokluğu var sayıp bir hiç’ e sarıldığını
Bir aşk yaratıp , tek başına yaşadığını ..


Haykırıyor sessizliğe ,
Ey korkusu kadar ! yaşaması da güzel olan AŞK
Neden hep iyi insanlara bulaşıyorsun ???

Adamın öptüğü yerlerden en derinden kanıyor kadın
Titrek ellerle yazıyor kalemi ..

(Ölmek kalbin durması değil ..
Sevgilinin sırtından vurmasıymış meğer ..)

Ve


Bir şarkı düşüyor dudaklarından geceye ..
Yıldızlar ışıklarını söndürüyor bir bir ..

İstanbul susuyor …gece susuyor …


Ümran Aydın