Sen !
Bir temmuz gecesinde içime akan nehir
Seviyorum deyişlerine inandığım
Aşka tövbemi bozduğum ,
Ela gözlerinde kaybolup gittiğim
İki hecelik adını dilimde ezber ettiğim
Çocuk yüreğim de ..
Masum sevdamın Azrail /i

Sana dır !
Paramparça bir yürekle yazılan
Bu satırlar ..
Ve
Bu son mısralar !


İçimi acıtan ani firarın , meğer hiçbir şeymiş
Acıya karşı en korunmasız olduğum zamanın içinde
En yorgun yerindeyim hayatın ..

Şifresi çözülmüş sevginin hüznü !
Deprem gibi çökse de bu cana ..
Kaderin bana verdiklerine ve aldıklarına aldırmadan
Geceye haykırdığım ağıtlarımla , uykusuz uykularımla
Yalnızlığımı katıp yanıma ..
Hayat ile ölüm arasına sıkışmış ,
Kalbimin bütün sokaklarında yürürüm bir başıma

Sen yine de beni sırtımdan vurmakla kal !


Suç belki de , benim di !
Hep yüreğimle baktığım sana ,
Bu kadar çoğalmak neyin nesiy di ?
Sevgiye dair bütün çırpınışlarım son buldu işte
Şimdi , bu koskoca şehir
İstanbul , yıkılıyor ayaklarımın altında
Her yanım paramparça ..

Artık kıyıya vurmalı yüreğim
Sana yazan bu ellerle 29 harfi
Tek tek kurşunlamalıyım ..
Başka biriyle !

Başka başka şehirler , senin olsun

Ve

Bir daha seni yazmak mı ?
Lanet olsun .

Ümran Aydın