Bir bir döküldü yapraklar ...
Kış ortasında kalmış gibi oldum baharı yaşamadan
Mavi gökyüzü yerini serinliğin kucağına bıraktı
Hançerin en keskin yerine yuva yapmış gibiyim
Ateşte kıvılcım saçan çıra gibi acıyan yüreğim ben

Sevdayı damla damla gözlerimden akıttım açık yolun sıra
Beklerim ıssız ve sessiz günlerin talihi geçsin diye
Serinliğim beni vurdu kimseyi değil
Oturup düşündüğüm de oldu bir film şeridi ...
Dönüp her baktığımda göklere her defasında ordasın işte

Uzakların sesini dinledim tek başıma
Kalıntılar var geçmişten acılar var güneşin arkasında
Sesi çok derinlerden gelmekte, bir nefeste ısıttı beni
Gözlerden umut ve hasret sözcükleri dolandı dilime
Kapımda büyüttüm atamadım onları, yanıbaşımdaydı hep ...

Söndürmedim hiç ışıkları umdum hayal ettim
Düşündüm ben gamzelerimi büyüttüm her doğan güneşe
Sonbaharın süpürdüklerini diledim bir bir
Ortasında da olsam , zamanın sahte kardeşliği var bilirsin
Geçer günler bahara nehir olur ...

Uyandığım yalnızlığım yılların kadehinde
Çok diken var cok gül yarası var iki dudağımda
Dönmek yok sımsıkı bağladım kendimi terli ellerine
Bırakmadım hiç,
O yüzden bıraktığım yerde değilsin ...



-SERHAT CEM PARLAZ
(iKİ DAKİKA BAHAR)