Bir adam var hayallerde...
Ellerinde bölünmüş yüreği
Terk edilmiş bir bulut tepesinde
Her bulduğunu başından serper adamın...

Gözlerini diker ufka sabahtan kalkıp
En yükseklerden uçurtma olur kanatlanır
Tutunmaya çalışır özgürlüğüne
Yüreğinden kalıntılar vardır çalmak isterler

Bir yalanla savrulmuş bedeni ince ince
Sıralayarak hayallerini diz çöker,avuçlar gözlerde
Gülmek ister son yağmur gelmeden ağzı kulaklarında
Yaşarken bunları dün gibi değildir aslında her hissettiği ...

Geriye döndüğünde birçok kapanış vardır kendine
Ezilip geçilen onca yıl... çöpe zorla dökülmüş zamanın esirleri
Şimdi hayatın her adımında ne kadar yaklaşabilirsin ki onlara
Gezdiğin bahçeler kırmızı çiçekler vermiş bir solukta,hali yok artık

Bir düşünüş halidir zaman zaman kaybolur içinde
Göremez istediklerini geçer günler acımadan
Anlaşılmaz bir esinti olarak kalmamak ister
Uyukusu da gelmez hiç... bıkmaz yıllar da geçse bu halinden

Bir günün hikayesine sığmış bir yürek ...
Hergün yeni birgün,bu acı karışmaz başka birine
Silinecek mi bellisi olmayan bir acı aslında
Bilse aslında ne de farklıdır ütopyası bu yüreğin

Kaybolduğu yerden tekrar tekrar filizlenmiştir...

``Nasıl olsa anlaşılmaz yüreğin sesi normallikle, olsun yine anormallik ...``

Bir elinde kolonya kokusu var ...
Acıyı her kırptığında gözleri
Kıpkırmızı olsun diye gerek bu
Yansın ki eşlik etsin yangın yerine

Bağıra bağıra söküp atmak son nefesini
Bu yürekte kaç kez can verdi bu soluk
Kaç canlıyız biz böyle ... ??
Bırak artık işe yaramayanlarını sende ...



-SERHAT C£M PARLAZ
( KAÇINCI SEFER YARASI )